WASIAT TERAKHIR Syeikh Abdul Qadir Al-Jailani Kepada Anak-Anaknya!!

Assalamu’alaikum…

Alhamdulillah, Setinggi-tinggi kesyukuran dihadapkan kepada Allah s.w.t atas segala-galanya terutamanya Nikmat Iman dan Islam yang selama ini Dibekalkan kepada kita. Nikmat yang menjadi kunci kepada kita untuk memasuki syurga Allah s.w.t.. InsyaAllah.. Selawat dan salam juga dititipkan kepada Baginda Nabi Muhammad s.a.w kerana tanpa kasih sayang Baginda s.a.w kepada kita, untuk keluarkan kita dari kejahilan dan kemaksiatan pada Sang Pencipta, mana mungkin kita akan lahir sekarang sebagai seorang islam.

Setelah sekian lama sunyi dalam menulis dan berkongsi titipan buku buat teman sekalian, Alhamdulillah, Kali ini Allah s.w.t bagikan kesempatan ruang dan peluang untuk jasad ini berkongsi satu nasihat yang amat mendalam maksudnya. Nasihat yang diperolehi dalam Buku “ Nasihat dan Wasiat Kerohanian ” dari Syeikh Qadir Al-Jailani ini sangat menyentap jiwa ragaku. Kini akan aku kongsi Wasiat Terakhir Syeikh Qadir Al-Jailani pada Teman-taman.. wasiatnya terkadang ada yang tersangat mendalam dan sukar untuk difahami.. InsyaAllah, moga Kalian yang membaca lebih memahami dari diri yang menyampaikan.. Amin.. Sungguh, Ilmu itu milik Allah dan kita sebagai medium utk menyebarkan dalam erti kata makhluk..

ABDUL WAHHAB, putera Syeikh Abdul Qadir Al-Jailani, meminta wasiat dari belaiu, ketika ayahandanya itu sakit yang membawa kewafatan beliau. Beliau berkata :

“ Tetaplah engkau takwa dan taat kepada Allah s.w.t. Jangan engkau takut kepada seorang juapun dan janganlah engkau mengharapkanya. Serahkanlah semuanya keperluanmu kepada Allah s.w.t dan tuntutlah daripada-Nya. Janganlah engkau bergantung kepada seorang manusia pun selain daripada-Nya. Tauhid…! Tauhid…! Tauhid…! Sumber semuanya itu adalah tauhid…..! ”

Tatkala sakit beliau telah semakin parah, beliau berkata :

“ Apabila kalbu sudah benar bersama-Nya, maka tidak ada yang sepi dari hati dan tidak ada yang keluar daripadanya. Aku adalah inti tanpa kulit ”.

Beliau juga berkata kepada putera-putera beliau :

“ Menyingkirlah kamu dari sekitarku, sebab secara zahir aku bersama kamu dan secara batin aku adalah bersama orang lain. Antara aku, kamu dan semua makhluk ada jarak sejauh antara langit dan bumi. Maka janganlah kamu menyamakan aku dengan seseorang dan janganlah kamu menyamakan seseorang dengan aku ”

Kemudian Beliau Berkata lagi :

“ Selain kamu ada yang hadir di dekatku. Maka berilah mereka tempat duduk, dan bersopan santunlah kamu kepada mereka. Disini ada rahmat yang agung. Dan janganlah kamu menyempitkan tempat terhadap mereka ”.

Salah seorang murid beliau yang paling rapat dan menjadi pencatat wasiat dan nasihat beliau pernah diberitahu oleh sebahagian putera beliau, bahawa beliau pernah berkata:

“ Dan semoga kamu mendapat keselamatan, rahmat Allah dan Berkah-Nya. Semoga Dia mengampuni aku dan kamu. Semoga Dia menerima taubatku dan taubatmu. Dengan nama Allah s.w.t ”.

Beliau mengatakan hal itu selama sehari semalam. Beliau juga berkata :

“ Aduhai…! Aku sungguh kasihan kepadamu…! Aku tidak mempedulikan sesuatupun, dan tidak juga terhadap malaikat maut. Mengingkirlah engkau…! Sebab kami sudah mempunyai Tuhan yang menguasai kami selain daripada kamu ”.

Beliau menjerit dengan keras pada hari yang beliau wafat, pada petang harinya. Sebahagian putera beliau menanyakan tentang apa yang beliau lihat. Maka beliau menjawab :

“ Janganlah ada seorang pun yang bertanya kepadaku tentang sesuatu. Aku adalah ini. Aku bergerak-gerak dalam ilmu Allah s.w.t ”.

Beliau berkata kepada putera beliau, Abdl Jabar :

“ Engkau tidur ataukah terbangun..? Matilah kamu dalam diriku, maka kamu akan terbangun ”.

Salah seorang murid beliau yang bernama ‘Afif mendatangi beliau tatkala sebahagian putera beliau berada disisi beliau, yang bernama Abdul Aziz menulis atas nama beliau. Beliau lalu menyuruh puteranya itu memberikan kepada muridnya tersebut untuk mencatat apa yang akan disampaikannya. Kemudian meridnya itu menulis :

“ “ Nescaya Allah akan memberikan kelapangan setelah kesempitan ”
(Surah Al-Thalaq : 7)

Hukum dapat berubah, namun ilmu tidak boleh berubah. Hukum dapat disalin, sedangkan ilmu tidak. Ilmu Allah tidak dapat dilawan oleh Hukum-Nya “…

Dua orang putera beliau, Abdul Jabbar dan Musa menggabarkan bahawa Tuan Syeikh Qadir Al-Jailani mengangkat dan menghulurkan tangan beliau sambil berkata :

“ Bertaubatlah kamu dan masuklah kamu ke dalam barisan…! ”

Beliau juga berkata :

“ Rahmahlah…! Rahmahlah kamu…! “. Kemudian datanglah al-Haq dan sakarat maut, lalu beliau berkata:

” Aku meminta pertolongan kepada Laillahaillallah yang tidak akan mati dan tidak takut kepada kematian. Maha suci Dzat yang Maha Agung dengan kekuasaan-Nya dan mengalahkan hamba-hamba-Nya dengan kematian. Laillahaillallah Muhammad rasullullah “

Putera beliau yang bernama Musa menceritakan, bahawa tatkala beliau menyatakan “ ’Azim ” (Agung) maka lisan beliau tidak mampu lagi berkata secara benar. Beliau selalu mengulang-ulang hingga beliau berkata ‘Azim dan beliau memanjangkannya, sehingga beliau berkata dengan benar.

Kemudian beliau mengucapkan : “ Allah..! Allah..! Allah..! ”. Lalu suara beliau samar dan lidah beliau menempel pada langit-langit beliau. Kemudian beliau wafat. Semoga Allah s.w.t meredhainya dan meredhakannya, serta semoga Dia mengumplkan antara beliau dan kita di tempat yang mulia disisi Allah Rabb Yang Maha Kuasa.

Segala puji bagi Allah s.w.t yang menjadikan Tuhan atas sekalian alam. Rahmat-Nya yang agung sempoga tercurah pada pimpinan para nabi dan rasul, Nabi Muhammad s.a.w. makhluk yang paling utama, para keluarga serta sahabat baginda, hingga kepada tabi’in dan tabi’ al tabi’in semuanya..

Semoga ikhtibar dari wasiat ini dapat kita hayati dengan mata hati.. mereka yang dekat dengan Allah, berkatanya mereka mengundam 1001 maksud..